मिच्छामिदृक्कडं
प्रणमुं श्री अरहन्तने भजुं सरस्वति भावे।
जीव अनन्तामें बहु हण्या, कहेंता पार न आवे।
ते मुज मिच्छामि दुक्कडम्, अरिहन्तनी साख।।1।।
के में जीव विराधिया, चौर्यांसी लाख।
सार संभाल नहीं करो, कीधा छे बहु घात।। ते मुज.।।2।।
ईतर नित्य निगोदना, सात सातज लाखद्य।
सात लाख पृथ्वी तणा, सात उपज काय ।। ते मुज.।।3।।
दश लाख वनस्पति, प्रत्यक्ष साधारणा।
सात लाख तेज कायना, सात वायुज जाण ।। ते मुज.।।4।।
बे ती चौ इंद्रि जीवना, बबे लाख विख्यात।
देव, पशु बलि नर्कना चार चार उद्यात ।। ते मुज.।।5।।
चौद लाख मनुष गतिए लक्ष चौर्याशी गणीया।
कृत कारित अनुमोदना, मनवचकायथीहणीया ।। ते मुज.।।6।।
एणी पेरे पर भवे में कर्या कर्या पाप अनंत।
त्रिविध त्रिविध करहुँ भम्यो, दुर्गति दातार ।। ते मुज.।।7।।
हिंसा करी मैं जीवनी, बोल्यो झूंठा बोल।
दोष अदत्ता दानसुं, मैथुन हणमाद ।। ते मुज.।।8।।
परिग्रह मेलव्यो कारमों, कीधों क्रोध विशेष।
मान माया लोभ मै। कर्यां, बली रागने द्वेष ।। ते मुज.।।9।।
चाडी करी में चोतरे, वेर झेर वधार्या।
कुगुरु देव कुधर्मने, करी प्रतोतने पालया ।। ते मुज.।।10।।
क्रोध करी जीव दुखव्या, कीधांकूडांकलंक।
निंदा करी मैं पारकी, रात दिवस वसंत ।। ते मुज.।।11।।
खाटकीना भव में कर्या, जीवना बंध कीधा।
वाघरीने भव चरकली, मारी कईं अगणीत ।। ते मुज.।।12।।
माछीने भवे माछलां, झालीजल थकी काढयां।
प्रचंड करी भवे पारधी मृग मारीने पाडया ।। ते मुज.।।13।।
काजी मुल्लांने भवे, पढ़ी मन्त्र कठोर।
जीव अनन्त जे में कर्या पाप लाग्यां अघोर ।। ते मुज.।।14।।
कोतवालनो भव में कार्यों, कर्या आकरादंड।
बंदीवान मरावीया, पांडया कोरडा अंग ।। ते मुज.।।15।।
कुंभारनो भव मैं कर्यो, मार्या भट्ठीने तापे।
तेली भवे तल पीलिया, पेट भरीयु में पापे ।। ते मुज.।।16।।
परमाधामीने भवे, दीधां नारकी दुःख।
छेदन भेजन वेदना लेस दीधुं न सुख ।। ते मुज.।।17।।
खेडु भवे हल खेडीया, फोडया पृथ्वीना पेट।
आदु सुरण धणां कर्या, खाधां खुब चपेट ।। ते मुज.।।18।।
मालीने भवे रोपियां नाना विधि वृक्ष।
मूल पात्र फल फूलना, पाप लाग्यां ए लक्ष ।। ते मुज.।।19।।
वरझारानो भव में कर्यो, भर्यो अधिक भार।
पोथी पंुठे कीडा पडया, नहि दया लगार ।। ते मुज.।।20।।
छिपाने भवे छेतर्या, कीधा रंगना पास।
अग्नि जल कीधां घणां, जीव पकव्या छे खास ।। ते मुज.।।21।।
सुरपणे रण झूंजतां मार्या माणस वृन्द।
मदिरा मांस मधु भख्यां, खाधा मूलने कंद ।। ते मुज.।।22।।
खाण खोदावी में अति घणी, तेना पाणीउलेच्यां।
आरंभ कीधा अति घणा, नहीं पाप पेख्यां ।। ते मुज.।।23।।
अघोर कर्म कर्या बली, वनमां दव दीधो।
जीव अनंताने भरखीने, नहिं कर्मथी बीधो ।। ते मुज.।।24।।
भाडभुंजानोभव में कार्यो, मार्या भट्ठीमां जीव।
जुवार चणा बहु सेकीया, पडता अति बूंद ।। ते मुज.।।25।।
बिल्ली भवे उंदर हण्या गरोलीए अन्तारी।
मनुष्य भवे मूढता थकी, में जू लीख मारी ।। ते मुज.।।26।।
सुवावड दूषण घणां ओणी गर्भ गलाव्या।
जीव अणि विंध्यां घणा, भांग्या शीयल व्रत ।। ते मुज.।।27।।
लुहारनो भव में कर्यो, पडयां शस्त्र अनेक।
कोस कुहाडाने पावडज्ञ, मार्या मूकी विवेक ।। ते मुज.।।28।।
सुतारनो भव में कार्यो, लीला वृक्ष वढाव्यां।
आवल बावल बोरडी, झाझां मूल कटाव्यां ।। ते मुज.।।29।।
हाथीना भव में कार्या, जीव पूंछे पछाडया।
पंखी माला तोड़िया, सूढ़े कंईकने झाडया ।। ते मुज.।।30।।
कडीयाना भव में कर्या, कुआ वाव खोदाव्या।
टांका में बंधावीया, जीव अनंत पकाव्या ।। ते मुज.।।31।।
धोबीना भव में कर्या, जलना जीव मार्या।
धूलवाते कईक ढांकीया, दान देता वार्या ।। ते मुज.।।32।।
गुज्जरना भव में कार्या, लीला भारा वढाव्या।
पाडा बैल ने ऊंटना, नाक छेदी वींधाव्या ।। ते मुज.।।33।।
वणिकना भव में कार्या, कुंडां पापज कीधां।
ओछुं आपी अदकंु लीधुं तेना दोषज लीधा ।। ते मुज.।।34।।
विकथा चोरी करी बली, सेव्या पंच प्रमाद।
ईस्ट वियोग पडाविया, रुदन विखवाद ।। ते मुज.।।35।।
रांधण पीषण गारण, ऐवा आरम्भ अनेक।
रांधण वालण इंधणा, पाप लाग्या विशेष ।। ते मुज.।।36।।
साधुने श्रावक तणा, व्रत लईने भांग्या।
मूल अने उत्तरतणा, मुज दोषज लाग्या ।। ते मुज.।।37।।
वींछु सिंहने चीतरा, गीध स्यालने समडी।
ए हिंसकतणे भवे हिंसा कीधी में अदकी ।। ते मुज.।।38।।
एणो पेरे परभवे में कार्या बांध्यां कर्म अनन्त।
त्रिविध त्रिविध करी ओचरुं, करु जन्म पवित्र ।। ते मुज.।।39।।
राग भसाडी जे भणे, गाय ढाल सहित।
‘नरेन्द्रकीर्ति‘ कहे तेहनां, छुटे पाप त्वरित ।। ते मुज.।।40।।
।।इति मिच्छामी दुक्कडम् समाप्त्।।